Reconcíliome
coa pureza da auga,
co
misterio tremente da fraga,
coa
terra, as nubes e as estrelas.
Pídolle
ao lume que alcenda,
no
meu corazón, unha chama
dourada
como o sol de Outono
para
que a miña vida sexa
un
calorciño humano, doce e fermoso.
E
cando un vento xeado mate
a
feble luz da miña vida
prégolle
á lúa que me envíe
unha
raiola nidia, azul e branca.
A
luz resucitada (1984)
Ningún comentario:
Publicar un comentario