Pai e señor deus do encantamento
e da harmonía: puxeche orde
no mundo e tenrura no noso
feble corazón salvaxe e bárbaro.
Non teño a túa inefábel linguaxe
sen palabras. Poño, no teu altar
sagrado, estes sonidos duros,
sen concerto,
como informes seixos sen luír.
Ampárame. Concédeme o teu favor:
o son divino da túa lira para
que poida amansar e humanizar
a fera feroz que levo dentro.
As lúcidas lúas do Outono (1988)
Ningún comentario:
Publicar un comentario