O lugar da conversa

A horta familiar, coa súa fronteira

de pedra e chantos disconformes,

recende dun xeito marabilloso

e penetrante. É o meu reino.

As miñas árbores son o cedro,

a fermosa nogueira e o loureiro.

Con eles converso. E cos plantíos.

Unha paz, doce e fonda, vaime

enchendo de luz o corazón.

Sinto a grave maxestade do solpor.

Calo. E unha descoñecida pomba,

leve, mansa e asustada,

cruza o meu pensamento nun voo súpeto.

Ritual para unha tribo capital de concello (1986)