O que falta

A xente de meu naceu na tribo: nela

habita e enraizou como un carballo

ou como o venerado cedro familiar

ao que menea, ás veces, unha brisa:

lembranza piadosa e emocionada

do irmanciño morto de desgracia.

Unicamente falto eu. Resido lonxe

e non podo, cando quero, tripar

e ollar a terra que amo. Xa que

exilado estou de ti, torrón nativo:

desterrado vivo dentro de min mesmo.

Ritual para unha tribo capital de concello (1986)