Todo está lonxe de nós. Todo
nos pode ser alleo se non
abrimos os ollos á vida
e ao amor. Somos o mesmo
que un castelo sen portas
nin xanelas: podemos podrecer
e perecer roídos pola couza.
Abonda tan só abrir un oco
para que o ar e a luz
entren en nós. E nos posúan.
As lúcidas lúas do Outono (1988)
Ningún comentario:
Publicar un comentario