¿Onde os ideais e os moi altos
e ceibes soños xenerosos
que eran falcós voando sobre
o noso vivir sobresaltado?
Caeron as follas do Outono
e vasoirados foron
cos refugallos e os lixos.
Non nos inmutamos nin sofremos.
Nós seguimos tan tranquilos,
tristes, mediocres e infelices.
Oráculos para cavaliños do demo (1986)
Ningún comentario:
Publicar un comentario