Auga e ceo

O verán achégase á súa fin: como non lembrarse do mar, ao que Manuel María lle adicou este poemiña tan sentido

O mar

Ti nunca viches o mar

cos seus berros bruadores,

coas súas escumas de prata,

cos barcos e os pescadores.

-¿Ti nunca viches o mar

a tecer i a destecer

ondas azuis que van

á praia mansa a morrer?

-¿E ti non sabes que o mar

é unha inmensa planura,

auga e ceo, ceo e auga,

maxestade e fermosura?

-¿Ti nunca viches o mar?

¿E sabes que non repousa?

-¡Si nunca viches o mar

non viches ningunha cousa!

Os soños na gaiola (1968)