Choiva

Atento ao todo o que ocorre ao seu redor, o poeta agracede a choiva que da a vida á terra e aos pobos que se sustentan dela, como o noso:

Chove seguido e mainamente sobre min.

O meu corpo recibe a auga,

submiso e agradecido, como

un don benfeitor e fecundante.

Semello un penedo ergueito:

a choiva vaime traballando,

luíndo, facendo florecer

na miña pel paleiros e couselos.

Gracias, pois, á choiva son irmao

das pedras, dos penedos

e dos xardíns que, nos lousados,

pon, como un galano, a Primavera.

A luz resucitada (1984)