O autor de Outeiro de Rei manifestou o seu compromiso vital poeticamente en numerosas ocasións; esta composición dos seus últimos tempos exemplifica ben esa actitude:
Mentres corra polas miñas veas
Mentres corra polas miñas veas
o sopro máxico da vida
estarei
firme e de pé como unha
árbore
-freixo, carballo,
bidueira-
para que se pousen en min
todas as tribos dos paxaros
e circule o sangue meu
con ritmo de chíos e
cancións.
Nas miñas polas rumorosas
acollerei os ventos para
que
me conten novas do seu
peregrinar
polo largo mundo.
Polas noites
recollereime en min e
soñarei
contigo,
acompañado e vixiado
pola luz cintilante das
estrelas.
Os lonxes do solpor (2012)
Ningún comentario:
Publicar un comentario