Balada contra os que intoxican a terra
Este lar tan amante que pertence a
todos e a ninguén en especial, para
que os homes poidamos habitalo,
traballar e soñar sobre a súa codia,
con teito de estrelas cintilando
no misterio da noite, converteuse
en propiedade duns poucos que
van intoxicando a terra lentamente.
Con diñeiro e maña todo se amaña.
O mundo que nos cobixa, tan carnal,
tan xeneroso e ledo, tan aberto a
calquera que lle pida os seus dons
e lle demande froitos abondosos,
a súa riqueza caudal, a súa beleza
cumplida e xusta, está caendo
baixo a pouta dunhos seres que
van intoxicando a terra lentamente.
Con diñeiro e maña todo se amaña [...]
O libro das baladas
(1978)
Ningún comentario:
Publicar un comentario