Outro espazo máxico

A casa erguida con xisto e cantería,

por obra dos avós, era fermosa.

Aí está: forte, firme, fachendosa

chea de beleza, prestancia e harmonía.

Toda ela é unha lección de xeometría,

unha doce tenrura pudorosa,

unha lareira tépeda, amorosa

e un deslumbrante sol ao mediodía.

A presenza da casa é imborrábel:

unha fonda experiencia que vivín

de maneira fatal e irrenunciábel.

Nesta casa eu nacín, amei, sufrín...

A súa memora, firme e perdurábel,

que lembranza conservará de min?

Sonetos á Casa de Hortas (1997)