Onte A Quenlla pasou por Lugo, deixando un ronsel de versos de Manuel María, coma estes, que están incluídos no seu disco homónimo, pertencentes á obriña teatral "... unha vez foi o trebón", do poeta chairego:
Foi no século quince, a primaveira
floreceu con paixón e con ledicia
ergueran libertá coma bandeira
os rexos irmandiños de Galicia.
O bris voltouse, entón, máis cantadore
enchéronse os ventos de pureza
o sol alumou con máis fulgor,
a terra tivo incluso outra beleza.
A espranza prendera en toda a xente
con vontade de presente e de porvir
e a vida era un pulo trascendente
con desmedidas tarefas por cumplir.
Foron xeiras tristeiras e belidas
foron datas feroces e fermosas
foron sazós granadas e cumpridas
con colleitas de bágoas e de rosas.
O mundo semellaba puro e novo
renacía a luz polos rincós
o bo pobo galego, o noso pobo,
obedecía a Roi Xordo e a Lanzós.
Foi tempo de ledicias e de coitas
foi tempo de abrir novos camiños
foi tempo de revoltas e de loitas,
do furor popular dos irmandiños.
Os Irmandiños, A Quenlla
Ningún comentario:
Publicar un comentario