sábado, 23 de xaneiro de 2016

O abismo do tempo

Non sei o que me falta: se é a casa,
a infancia tan lonxana, os devanceiros
ou aqueles ensoñares verdadeiros
que o tempo co seu paso pisa e arrasa.

Unha frecha mortal fire e traspasa
os nosos matinares ventureiros
deixando sombra, cinza, intres baleiros,
unha ilusión que murcha e fracasa.

Cecais casa e lembranza son o mismo:
a teima que me ten e na que cismo
sen poder acougar nesta porfía...

O cego aquel son eu que me descrismo
contra a rocha da propia teimosía
e que, ás roladas, vou cara o abismo.

Sonetos á casa de Hortas (1997)

Ningún comentario:

Publicar un comentario