A voz que sempre clamou

De seguro que Manuel María estaría apoiando aos que se loitan na rúa ante a inxustiza. Algúns dos versos máis reivindicativos de Manuel María compoñen Aldraxe contra a xistra, que comeza así:

Tiña que ser precisamente eu:

a voz máis feble e cativa

que deu o noso pobo,

a menos autorizada e harmoniosa

a que clame na tebra,

no deserto,

no ermo e no baleiro.

Sobor desta terra vella,

raigaña de onde vimos

dende a orixe do tempo,

lembro a historia dos meus

que sucumbiron ao ferro

dos conqueridores,

ás razóns dos poderosos,

á avaricia dos máis fortes.

A historia do meu país,

as dores da miña matria,

os días do meu pobo

son un suma e sigue,

unha conta aberta

e non saldada [...].

Aldraxe contra a xistra (1973)