mércores, 16 de setembro de 2015

Non hai repouso

O ser humano... esa misteriosa criatura sempre envolta nun veo de incertidume...  Manuel María condensaba esta idea nun poemiña da súa primeira etapa, denominada "escola da tebra":

¿Cando faltará na miña alma
a inquietude...?
Salmo 12,2

¡Teño medo!

¡De todo canto
ollo
case nada
comprendo...!

¡E tremo...!

¡Tremo,
Señor,
como a folliña
movida polo vento!

Libro de pregos (1962)

Ningún comentario:

Publicar un comentario