De poeta a poeta

Son moitas as coincidencias entre Manuel María e outro lucense ao que se lle adicaron recentemente as Letras Galegas, Xosé María Díaz Castro. O poeta de Outeiro de Rei compúxolle ao guitiricense este soneto co gallo do XXV cabodano da publicación de Nimbos e máis tarde incluíuse, xunto con outras composicións, á versión definitiva de Terra Chá, décadas despois da primeira edición:

A Xosé María Díaz Castro

Xosé María Díaz Castro dos Vilares:

co corazón aberto cara á vida

escoito a túa voz estremecida

por altos, misteriosos ensoñares.

A túa mensaxe, senlleira e acendida,

feita de abidueiras, nimbos e luares,

renunciaciós, lembranzas e pesares:

¡é colleita de amor, fonda ferida!

¡Ouh palabra total; raigaña escura;

terra humana, carnal e namorada;

marabillosa luz; verdade amarga...!

Ti eres a voz de nós, sagrada e pura;

a fala de Galiza eternizada:

¡carballo da Terra Chá, rocha de Parga!

Terra Chá (1954)