Recordo de lume

Cambiou o tempo, xusto hoxe que tiven a sorte de botar unhas horas nunha vella lareira da Terra Chá, moi preto de onde está hoxe a casa Museo de Manuel María. Estes versos son o tal para a ocasión:

Elexía polo lume das vellas lareiras

Foi un tempo feliz cando un podía

ollar a chama irmá iluminando

o lar, gozar do seu prodixio

de arco da vella encadeado,

escoitar a súa música amorosa,

comprender as súas palabras

misteriosas, ledas e ancestrais

que tiñan a sabedoría secular

que foron acumulando os defundiños.

Era un tempo feliz cando as nidias

fogueiras nos quentaban por fóra

e máis por dentro. E non deixaban

enfriar a lembranza emocionada

-¡ouh meus amados lares e penares!-

dos entrañabeis deuses familiares.

As lúcidas lúas do Outono (1988)