Días de incertidume esperanzada

Na noite escura estou, na incertidume,

neste absurdo foscor do non saber,

na agarda esperanzada do mencer

e no silencio total da servidume.

E, polo tempo, navego sen saber

abandonar nunca máis este costume,

este degaro fiel que me consume

e me empurra calado pró non ser.

Non sei como loitar contra o escuro.

Mais síntome moi firme, ilusionado,

aínda que mortal, triste, inseguro.

Co corazón ergueito e namorado,

cara ás néboas incertas do futuro:

andando vou, senlleiro e resignado.

Os lonxes do solpor  (2012)